publiziert 02/12/2013 at 15:25 door Just Fontein
De Nederlandse oorlogsmisdadiger Heinrich Boere is overleden. Dit heeft het ministerie van Justitie van de
Duitse deelstaat Noord-Rijnland-Westfalen vandaag laten weten. Broere stierf een natuurlijke dood in het gevangenisziekenhuis in Fröndenberg. De oud-SS'er werd in 2010 in Aken veroordeeld tot een levenslange celstraf wegens drievoudige moord.
Heinrich Boere in 2010 in de rechtbank in Aken
Heinrich Boere, in 1921 in Duitsland geboren als zoon van een Nederlandse vader en een Duitse moeder, groeit op
in Nederland. Enthousiast geworden door de nazi-propaganda meldt hij zich aan voor de Waffen-SS. Hij wordt naar
het oostfront gestuurd om tegen de Russen te vechten, maar keert al snel terug nadat hij wordt afgekeurd vanwege een nierbekkenontsteking.
Samen met 14 andere SS'ers wordt Boere in 1943 lid van een SS-Sonderkommando, een geheime eenheid die onder leiding van de Nederlander Henk Feldmeijer verantwoordelijk is voor de zogenoemde Silbertanne-moorden. Als represaille voor verzetsaanslagen
worden tussen september 1943 en september 1944 meer dan vijftig Nederlanders vermoord; geen verzetslieden, maar mannelijke burgers van wie bekend is dat ze anti-Duits zijn.
Drie moorden
Als lid van het moordcommando van Feldmeijer schiet Boere in 1944 drie Nederlandse burgers dood: Fritz Bicknese, Teun de Groot en Frans Kusters. Na de oorlog wordt Boere opgepakt en gevangen gezet in het interneringskamp in het Limburge Valkenburg.
Na twee jaar gevangenschp weet Boere in afwachting van zijn veroordeling te ontsnappen. In 1949 wordt hij bij
verstek alsnog ter dood veroordeeld, een straf die later wordt omgezet in levenslang.
In een kast
Na de ontsnapping vertrekt Boere naar zijn geboortedorp Eschweiler, onder de rook van Aken. Hij woont even bij
zijn tante en vlucht door naar zijn moeder, waar zich een paar jaar verstop in een kast. De Nederlandse politie bezoekt het adres, maar vinden uiteindelijk niets.
Na de onderduikperiode registreert Boere zich als inwoner van zijn geboortedorp en gaat aan het werk in de
nabijgelegen mijnen van Alsdorf. Hij werkt daar tot de sluiting van de mijnen in 1976, Boere is dan 54.
Pas in 1983 wordt Boere gevonden door de Nederlandse autoriteiten. Zij verzoeken de Duitsers om de
oorlogsmisdadiger uit te leveren, maar krijgen nul op het rekest. Volgens de Führererlass, een wet die Hitler in 1943 instelde, krijgen alle buitenlanders in Duitse dienst automatisch de Duitse
nationaliteit en Duitsland levert geen burgers uit.
Na aandringen van de Nederlandse overheid begint Duitsland wel een onderzoek naar Boere. Tot een veroordeling
komt het echter niet: de moorden zouden volgens het volkenrecht toegestane represailles zijn geweest.
'Bang? Waarvoor?'
Na vernietiging van de Füherlass wordt vervolging toch mogelijk. In 2003 vraagt minister Donner van Justitie Duitsland om eerdere, Nederlandse vonnissen ten uitvoer te leggen. Boere maakte zich geen zorgen, zei hij toen in het Rotterdams Dagblad. 'Bang? Waarvoor? Als ik naar de gevangenis moet,
beschouw ik dat als mijn lot. Net zolang totdat ik in mijn kist lig.'
Pas in 2007 wordt hij alsnog aangeklaagd voor drievoudige moord 'in vereniging'. De uiteindelijk uitspraak wordt gedaan in 2010, als Boere levenslang hoort eisen in de rechtbank van Aken.
Behefl is Befehl
Befehl ist Befehl. Dat is de kern van het verweer van Boeres advocaten tijdens de rechtszaak, schrijft NRC in
een rechtbankverslag. Boere kon niet anders dan de opdrachten van zijn meerderen uitvoeren: 'Niet gehoorzamen
zou mijn eigen dood hebben betekend. We kregen strikte geheimhouding opgelegd. Als we onze mond open zouden doen, stonden we met één voet in het concentratiekamp en met de andere in het
graf.'
Onzin, oordeelt de rechtbank. 'Boere wist dat wat hij deed geen rechtmatige oorlogsdaad was, maar een
moordaanslag op onschuldige burgers. Hij en zijn handlangers opereerden niet voor niets incognito, in burgerkleding in plaats van in uniform, en met auto's met valse nummerplaten', aldus rechter
Gerd Nohl. 'Boere stond altijd vooraan. Hij was degene die aanbelde en het eerste schot loste.'
De bejaarde oorlogsmisdadiger is volgens zijn advocaten ook te ziek om de cel in te gaan, maar dat bezwaar wordt door de rechter van tafel geveegd. De laatste jaren van zijn leven brengt Boere door het gevangenishospitaal van Fröndenberg, in Noord-Rijnland-Westfalen.